Już pod koniec XIX wieku mieszkańcy Rycerki Górnej czynili starania o to, by w ich wiosce istniała szkoła. Stare dokumenty wskazują na to, iż sam budynek szkoły powstał już w 1868 roku, jednak nie był czynny z powodu... braku nauczycieli. W latach 70. XIX wieku funkcjonowała szkoła parafialna oparta na wzorach austriackich.
W roku 1855 gmina Rycerka Górna złożyła w Radzie Szkolnej Okręgowej w Żywcu deklarację dotyczącą założenia szkoły. Na deputowanych wybrano Józefa Dziergasa i Tomasza Bułkę. Pod deklaracją złożono 40 podpisów /krzyżyków/, co oznacza, że wszyscy byli analfabetami. Dokładna data założenia szkoły nie jest znana. W roku 1865 figuruje ona co prawda w wykazie szkół powiatu żywieckiego, ale jest nieczynna z powodu braku nauczyciela.
W Rycerce Kolonii jednak nauczanie zaczęło się od piśmiennego chłopa Michała Biernata w budynku bacówki.
Sam początek XX wieku to w Rycerce Górnej istnienie sześcioklasowej szkoły, gdzie nauka trwała po 2 - 3 godz dziennie.
W 1914 roku nauczycielem w Rycerce Górnej był Wroński. W okresie II wojny światowej Rycerka została wysiedlona. Dzieci z niewysiedlonych rodzin uczyły się po domach prywatnych, albowiem budynek szkolny przeznaczony był dla dzieci osadników niemieckich. Po wojnie podjęto decyzję o budowie nowej szkoły murowanej oddanej do użytku w 1970 r. Duże zasługi wokół jej budowy położył kierownik szkoły Eugeniusz Wnętrzak. Małe szkółki istniały też w Rycerce Kolonii i na Oźnej. Po powstaniu Kuratorium Oświaty i Wychowania w Bielsku-Białej w Rycerce Górnej powstała szkoła zbiorcza dla dzieci z Oźnej i Kolonii. Budynek szkolny na Oźnej przeznaczono na schronisko Polskiego Towarzystwa Schronisk Młodzieżowych, a w Kolonii uczyły się dzieci młodsze.
Druga wojna światowa nie sprzyjała jednak edukacji. Skutkiem tego szkoła ponownie zaczęła istnieć dopiero w latach 50. XX wieku. Powojenne lata to także starania o nowy budynek i tak w 1955 roku uroczyście otwarto nową szkołę.